چهارشنبه 3 خرداد 1340 / 9 ذىالحجه 1380/ 24 مه 1961
6 بازدید
اجازه‌نامه آیت‌الله روح‌الله موسوى خمینى در امور شرعیه براى شیخ عبدالصمد خویى
امروز براساس اجازه‌نامه‌اى از طرف آیت‌الله روح‌الله موسوى خمینى، به شیخ عبدالصمد خویى در امور حسبیه و شرعیه، اجازه دریافت وجوهات داده شد.[1]
ادامه اعتصاب کارگران ریسندگى فارس
از شیراز خبر رسید که امروز بیش از چهارصد کارگر ریسندگى کارخانه فارس مثل دیروز در جلو استاندارى گرد آمدند و خواهان کارمزد عقب افتاده و انجام قانون کار و کمک مالى بودند.[2]
اعتراض وزیر فرهنگ به ارز اختصاص یافته به محصلین خارج از کشور
ساعت ده بامداد امروز، وزیر فرهنگ در مصاحبه مطبوعاتى درباره اقداماتى که اخیرا در وزارت فرهنگ شده است، اطلاعاتى در اختیار نمایندگان مطبوعات گذاشت.
وزیر فرهنگ اظهارداشت:
«بیست و هفت میلیون تومان بودجه کشور صرف ارز و سرپرستى (محصلینى که به خارج مى‌روند) مى‌شود. محصلینى که به خارج مى‌روند معمولاً در کنکور دانشگاه شرکت مى‌کنند و مردود مى‌شوند. بنابراین بهترین محصلین ما افرادى هستند که در دانشگاه‌هاى داخلى تحصیل مى‌کنند، البته استثنا هم هست، ما آمده‌ایم اینجا افرادى را که بهترین شاگردان ما هستند، ول کرده‌ایم، به اینها توجه نداریم و 27 میلیون تومان را صرف افرادى مى‌کنیم که در خارج به سر مى‌برند و اى کاش که همه آن‌ها تحصیل مى‌کردند و اى کاش که آن‌ها مستحق هم بودند...»[3]
وی نام عده‌اى از محصلینى که در خارج از کشور درس مى‌خوانند و اصل و نسب خانوادگى لشکرى و کشورى آنان را اعلام کرد و افزود:
«اینها تمام، افرادى هستند که در مملکت همه آن‌ها را مى‌شناسند. بنده به هیچ وجه نظرى ندارم که خداى نکرده به اینها اهانتى بشود، اما به‌طور کلى اسم که گفته مى‌شود، بقال سرگذر هم مى‌فهمد که اینها از افراد ثروتمند این مملکت هستند... ما لیستى داریم که در آن اشخاصى هستند که مدت ده سال است در خارج به تحصیلات عالى مى‌پردازند [یا] دوازده سال است که تحصیل عالى مى‌کنند، آخر این تحصیل عالى مقدارش معین است.
این طور که بنده شنیده‌ام عده‌اى در آنجا هستند که تجارت مى‌کنند، عده‌اى از محصلین هستند که تحصیلات‌شان تمام شده و در ایران هستند و با این‌حال، براى آن‌ها ارز فرستاده مى‌شود، این از عجایب است.
حقیقتا عده‌اى از محصلین هستند که هم ارز به آن‌ها مى‌دهند و هم باباهاى‌شان اینجا پول به ریال مى‌گیرند. خلاصه، فرهنگى را که در اختیار ما گذاشته‌اند ما با این صورت تحویل گرفته‌ایم...»[4]
اعلامیه جمعیت ایرانى همکارى ملل آسیایى و افریقایى درباره روابط ایران با غرب و شرق
امروز از طرف جمعیت ایرانى «همکارى ملل آسیایى و افریقایى» اعلامیه‌اى به این مضمون انتشار یافت:
«از دیر زمانى، ما پیوستگى خود را به بلوک غرب اعلام داشته‌ایم و طرفداران این فکر، اقدام خود را اغلب این‌طور توجیه کردند که بى‌طرفى ایران را در جنگ گذشته [دوم جهانى] محترم نشمردند و کشور ما را اشغال کردند [درحالى که] این استدلال صحیح نبود؛ زیرا این شاه‌راه به هر قیمتى مورد احتیاج بود و سیاستمداران وقت ما مى‌توانستند با مختصر دوراندیشى و تدبیر، بسیارى از بلایا را از مملکت دور نگه دارند. اصولاً پیوستگى ما به یکى از دو بلوک صحیح نبوده و نیست، خاصه آنکه پیوند ما با بلوک غرب شتاب زده بود. وقتى به تاریخ روابط خود با غرب نظر مى‌اندازیم، به خوبى حس مى‌کنیم چیزى نیافته‌ایم و بسیار چیزها باخته‌ایم. راست است که نیت ما در این اقدام با توجه به تجربه‌هاى بسیار تلخ گذشته، حفظ حدود کشور و جلوگیرى از خطرهاى احتمالی بوده، ولى وضع جغرافیاى خاص مملکت ما عامل ناچیزى نبود و نیست که بر سر آن خط بطلان بکشیم. هنگامى که ما چوب پیوستگى به غرب را مى‌خوردیم، هندوستان از جمیع امکانات شرق و غرب براى بهبود وضع مردم خود استفاده مى‌نمود. شتاب زدگى ما در پیوند با غرب، ما را به آنجا کشانید که همسایه شمالى روش خصمانه در پیش گرفت. ما نمى‌گوییم باید از تهدیدات همسایه شمالى ترسید و تسلیم شد، ولى مى‌گوییم به ازاى چه امتیاز بزرگى ما در این پیمآن‌ها شرکت کرده‌ایم؟ اگر مسأله را درست طرح کنیم، پیوستگى ما به غرب براى دفاع از کشور ما است، ولى اگر خداى نکرده فرض حمله و هجومى به کشورها شود و خطوط و مرزهاى جهانى به هم خورده باشد، خواه ما در بلوک باشیم و خواه نباشیم، [برایمان فرقى نمى‌کند.] این بدان ماند که فرض کنیم چین کمونیست به هندوستان حمله کند، با وجود بى‌طرفى هند، آیا جهان ساکت خواهد ماند؟ هندوستان نمونه خوب بى‌طرفى است، ما نمى‌گوییم که هند را الگوى سیاست خویش قرار دهیم، ولى کتمان نمى‌شود کرد که دستگاه مدیره هندوستان بسیار خوب عمل کرده و اگر وقت کنیم، مى‌بینیم که پاکستان نیز آرام آرام در همان راه قدم برمى‌دارد. اساسا هر پیوندى با هر خارجى به حکم تجربه براى ما سودمند نبوده است. فراموش نکنیم که گروهى از متفکرین و جوانان پرشور ما به امید اصلاح کشور، در گذشته به بلوک دیگرى تکیه کردند. نتیجه را هم دیدیم که روزى که مصلحت اقتضا کرد، آن‌ها را رها نمودند. رنج این عده غیرقابل تصور [است] و تنبه آن‌ها بى‌شک حقیقى است. ما اعتقاد داریم ایران مى‌تواند با یک سیاست روشن و بى‌طرفانه، بدون آنکه غرب را برنجاند و بدون اینکه در هنگام تجاوزى که احتمال آن بسیار ضعیف است، تنها بماند؛ از تمام امتیازات سایر ممالک استفاده کند. خاصه آنکه وضع جغرافیایى ما وضع خاصى است که اقتضا دارد محیط سیاسى ایران آرام باشد. مضافا بر اینکه انتخاب یک سیاست اقتصاد ملى با منابعى که ما در اختیار داریم، ما را تا حد زیادى از کمک خارج مستغنى مى‌سازد.»[5]
غلامعلى فریور ـ وزیر صنایع و معادن ـ ریاست شوراى جمعیت ایرانى همکارى ملل آسیایى و افریقایى را برعهده دارد. این جمعیت اساس‌نامه‌اى دارد که مهم‌ترین بند آن کوشش در ایجاد هم‌زیستى مسالمت‌آمیز ملل آسیایى و افریقایى و تأمین استقلال سیاسى و اقتصادى آن‌ها است.[6]
[1]ـ موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی- صحیفه امام ـ ج 1 ـ تهران- 1378-ص 52.
[2]ـ گرانتوسکى، ا. آ و دیگران ـ تاریخ ایران از زمان باستان تا امروز ـ کیفر و کشاورزى ـ تهران ـ پویش ـ 1359- ص 571.
[3]ـ روزنامه اطلاعات ـ ش 10513 ـ 6/3/1340 ـ ص 12.
[4]ـ روزنامه اطلاعات ـ ش 10513 ـ 6/3/1340 ـ ص 12 و 16.
[5]ـ روزنامه اطلاعات ـ ش 10512 ـ 3/3/1340 ـ ص 27.
[6]ـ همان ـ ش 10513 ـ 6/3/1340 ـ ص 1.
