چهارشنبه 18 بهمن 1340 / 1 رمضان 1381 / 7 فوریه 1962
6 بازدید
مباحثه دانشجویان در زندان
پاسبان جعفر جوادی در نامهای برای علی امینی، نخستوزیر نوشت: «اشخاصی که به جرم توطئهکنندگان دانشگاه در زندان موقت شهربانی محبوسند، اولیای امور اداره زندان که نمیدانم تحت تأثیر چه عواملی قرار گرفتهاند، طوری از این اشخاص پذیرایی میکنند که گویی اینها از اعضای خانواده خودشان هستند.» وی اضافه کرده است: «اشخاصی غیر از خانواده آنها [زندانیان] به زندان مراجعه کرده و با آنان ملاقات میکنند که کاملاً از وضع بیان و طرز معاشرت آنها و قیافه آنان مشخص است که این ملاقاتکنندگان از افراد بانفوذ و اشراف مملکت ما هستند.»
این پاسبان تعریف کرده است: «دانشجویان توطئهکننده در اتاقهای خود با صدای بلند و رسا درباره حکومت جنابعالی و دکتر مصدق مباحثه میکنند و با رای موافق بین خودشان شروع به کفزدن میکنند.»
نامه جوادی چنین پایان میگیرد: «به عللی بازداشت هستم و امروز هفت روز است این واقعه را تماشا و خودخوری میکنم. تا این که امروز این فکر در مغزم خطور کرد که جریان را عیناً به وسیله نامه پستی به عرض برسانم. ضمناً رونوشت به وزارت دربار شاهنشاهی ارسال میشود.»[i]
موفقیت مبارزات دانشجویان
امروز هری اف. کرن از دوستان امریکایی علی امینی برای او نوشت: «متأسفم که لغو سفر دادستان کل، رابرت کندی به تهران بر انتظار من مبنی بر آن که آقای رابرت هیگر، وابسته به نشریه یونایتد استیش نیوزاند ورلد ریپورت گزارشی از وضعیت ایران ارایه کند، خط بطلان کشید. این گزارش میتوانست بسیاری از سوءتفاهمات موجود در این کشور [ایالات متحده] را برطرف کند. نمیدانم آیا لغو توقف کندی در تهران ارتباطی با این سوءتفاهمات دارد یا خیر. ولی نشانههای زیادی وجود دارد که این وضعیت به مرحله جدی رسیده است. در حقیقت به نظر میرسد اکنون ایران آماج حمله یا حملاتی سازمان یافته است تا تصویری مستبدانه، خودکامه و فئودالی از اعلیحضرت و دولت شما ترسیم سازند. یکی از نشانههای جالب این حملات سازمانیافته در نامههایی است که طی چند هفته گذشته کمیته روابط خارجی [مجلس] سنا دریافت کرد. گاهی اوقات در یک روز تعداد این نامهها به ده فقره میرسد... البته نویسندگان این نامهها، تحتتأثیر دانشجویان ایرانی مخالف شاه و حکومت ایران در اینجا [امریکا] هستند. شما با این مشکل آشنا هستید. مبارزات دانشجویان درمقایسه با تعدادشان با موفقیت همراه بوده است... از این جهت به خودم اجازه دادم تا این موارد را به سمع و نظرتان برسانم که احساس میکنم وضعیت فعلی را تنها میتوان با اقدامات مناسب بهبود بخشید.»[ii]
تمایل ایران به تمدید مأموریت مستشاران نظامی امریکا
وزارت امور خارجه ایران در یادداشتی به سفارت امریکا در تهران، تمایل خود را برای تمدید خدمات هیئت مستشاری نظامی ایالات متحده به مدت یک سال دیگر و تا آغاز سال 1342 ابراز کرد.[iii]
اخراج دو دانشجوی ایرانی از اتریش
دولت اتریش دو دانشجوی ایرانی را که تشخیص داده است در تظاهرات اخیر دانشجویان ایرانی در برابر سفارت این کشور در وین عامل کمونیستها بودهاند اخراج کرد. پلیس وین اعلام کرد: اخراج این دو به دستور وزارت کشور انجام گرفته است. اتحادیه دانشجویان ایرانی مقیم اتریش [نیز] اعلام کرد: تظاهرات 25 ژانویه [پنجم بهمن 1340] جنبه کمونیستی نداشته است.»[iv]
نتیجه اجرای قانون اصلاحات ارضی در خارج کشور
حسن ارسنجانی، وزیر کشاورزی گفت: «چند نفر از مالکان مراغه اظهارنامههای مربوط به اجرای قانون اصلاحات ارضی را پر کردهاند و قانون اکنون وارد مرحله اجرایی شده است. مالکان مراغه تا 20 اسفند [1340] اگر اظهارنامهها را پر نکنند، مأموران ما اطلاعات لازم را کسب خواهند کرد و این کار را انجام خواهند داد. فقط کسانی که دیرتر اظهارنامه پر کنند، املاکشان دیرتر تقسیم میشود و به ضرر مالکان است.»
وزیر کشاورزی گفت: «بسیاری از کارخانههای بزرگ تراکتورسازی حاضر شدهاند در ایران بدون گرفتن بعضی حقوق که در سابق مرسوم بود و بدون دادن و گرفتن حقالسهمهای مرسوم، در ایران کارخانههای تراکتورسازی و ماشینآلات کشاورزی را نصب کنند. اینها به علت آن است که قانون اصلاحات ارضی در خارج هم مانند داخل اثر گذاشته است. به این ترتیب صنایع ذوب فلز ناقص ما در آینده کارهای بیشتری خواهند داشت؛ چون قانون اصلاحات ارضی توأم با مکانیزاسیون کشاورزی است.»[v]
[i]مرکز اسناد ریاست جمهوری ـ اسنادی از جنبش دانشجویی در ایران (۱۳57 - ۱۳22 ه.ش)؛ ج 4 ـ تهران ـ سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ـ 1381 ـ ص 404 و 405.
[ii]ـ فصلنامه تاریخ معاصر ایران ـ ش 9 ـ بهار 1378 ـ ص 194 تا 196.
[iii]ـ دانشجویان مسلمان پیرو خط امام ـ اسناد لانه جاسوسى؛ ج 71 ـ تهران ـ مرکز نشر اسناد لانه جاسوسى ـ 1369ـ ص 3.
[iv]ـ بولتن خبرگزاری پارس (محرمانه) ـ ش 269 ـ 21/11/1340 ـ ص 2.
[v]ـ اطلاعات ـ ش 10726 ـ 18/11/1340 ـ ص 20.