جمعه 1 اردیبهشت 1340/ 5 ذىالقعده 1380/ 21 آوریل 1961
5 بازدید
پیام محمدرضا پهلوی به پیشاهنگان
نخستین جمعه اردیبهشت، آغاز هفته کار نیک پیشاهنگى است[1]. به این مناسبت، صبح امروز در باغ منظریه تهران، مراسمى از طرف پیشاهنگان برپا شد. محمدرضا پهلوى از کاخ مرمر پیامى براى پیشاهنگان فرستاده بود که در آن گفته بود:
«در دنیاى فعلى که صلح و امنیت بین‌المللى گاه گاه مورد تهدید و تجاوز قرار مى‌گیرد، وجود اختلافات سیاسى که ناشى از مشکلات اقتصادى و یا طرز تفکرهاى گوناگون است، مسئله توجه بیشتر به همکارى ملت‌ها را پیش مى‌آورد. در این میان یکى از بهترین وسایلى که در توسعه صلح و تفاهم بین‌المللى و یگانگى فکر و هدف مورد توجه واقع مى‌شود، پیشاهنگى است.»[2]
حضور وزیر امورخارجه امریکا در نهمین کنفرانس سنتو
«وزارت امورخارجه امریکا اعلام داشت که دین راسک ـ وزیر امورخارجه امریکا ـ در نهمین کنفرانس وزیران سازمان پیمان مرکزى (سنتو) که 27 تا 29 آوریل ]هفتم تا نهم اردیبهشت ماه] تشکیل خواهد شد، ریاست هیئت ناظرین امریکایى را به عهده خواهد داشت. امریکا در عین حالى که عضو کامل سنتو نیست، در بسیارى از فعالیت‌هاى آن مخصوصاً در جنبه‌هاى اقتصادى، و نظامى و ضد جاسوسى و کمیته‌هاى رابط شرکت مى‌کند.»[3]
مباحثات کمیته روابط خارجى سناى امریکا درباره انتصاب سفیر جدید امریکا در ایران
«کمیته روابط خارجى سناى امریکا به مباحثات خود درباره انتصاب جدید جولیوس هولمز به مقام سفیرى امریکا در ایران خاتمه داد. سناتور جان ویلیامز در پایان مذاکرات کمیته بر مخالفت خود با پیشنهاد انتصاب هولمز تأکید کرد. سناتور اسپارکمن ـ کفیل ریاست کمیته روابط خارجى ـ گفت که هنوز تاریخ اخذ رأى نهایى در کمیته درباره انتصاب هولمز تعیین نشده و نمى‌تواند در مورد این موضوع اظهار نظر کند.»[4]
مراسم یادبود ملک‌الشعرا بهار و صادق هدایت در مسکو
«در باشگاه انجمن دوستى ملل شوروى با ملل کشورهاى خارجه در مسکو به یادبود ملک الشعراى بهار، شاعر برجسته و صادق هدایت نویسنده معروف ایران مجلسى برپا شد. عده زیادى از دانشمندان، ادبا، ایران‌شناسان و استادان زبان و ادبیات فارسى گردآمده بودند تا از یک شاعر و یک نویسنده معاصر ایران تجلیل کنند. نمایندگان سیاسى مقیم مسکو و عبدالحسین مسعود انصارى ـ سفیر ایران در اتحاد شوروى ـ در این جلسه یادبود حضور داشتند. جلسه را یوگنى میکوفسکى ـ نویسنده شوروى ـ افتتاح کرد. وى گفت:
«چند سال قبل مردم ایران محمدتقى بهار، شاعر برجسته ایران را از دست دادند. ملک الشعراى بهار مظهر بهار و بیدارى کشور خود است.»
سخنران اظهار داشت که قبل از انقلاب اکتبر، بهار نسبت به مظالم روسیه تزارى، نفرت و انزجار شدیدى نشان مى‌داد. سپس رشته سخن به کمیسارف واگذار شد. وى گفت: «صادق هدایت با آثار خود ادبیات ایران را قرین اشتهار ساخته است.»
آن‌گاه مسعود انصارى طى نطقى گفت:
«توجهى که جامعه ادبى شوروى نسبت به شعراى ایران دارد و به خصوص نسبت به ملک الشعراى بهار و صادق هدایت ابراز مى‌شود، بسیار ارزنده و قابل توصیف است.»[5]
برپایى جلسه‌اى به مناسبت دهمین سالگرد مرگ ملک الشعراى بهار و صادق هدایت در مسکو، موجب واکنش یکى از روزنامه‌ها شد. این نشریه نوشت: «اى ننگ بر شما که دیگران از مفاخر ملى‌تان یاد مى‌کنند و شما همه آنان را به فراموشى سپرده‌اید. هرچه روزنامه‌ها را ورق زدیم تا ببینیم آیا وزارت فرهنگ با آن دستگاه عریض و طویلش چه اقدامى در این باره کرده است، نتیجه‌اى عاید نشد. آخر، فرهنگى که از وزیر فرهنگ گذشته خود (ملک الشعراى بهار) یاد نمى‌کند، از نویسنده‌اى که دنیا به او احترام مى‌گذارد و در مرگ او مراسمى برگزار مى‌کند، نامى نمى‌برد، پس به چه کار مشغول است؟ این آدمهایى که این همه میزها را اشغال کرده‌اند، فقط در فکر این هستند که وقت‌گذرانى کنند؟... مگر ملک‌الشعراى بهار بزرگ‌ترین شاعر این قرن نبود، مگر هنوز سبک‌شناسى او در دانشگاه ما تدریس نمى‌شود، مگر وزیر فرهنگ شما نبود، یا مگر دهخدا زنده کننده فرهنگ شما نبود، مگر هفته گذشته نخواندید که آب را به روى خانواده او بستند؟ دهخداى بیچاره فکر مى‌کرد فرهنگ ما لیاقت و ارزش آن را دارد که او تنها خانه خود را وقف آن کند، نمى‌دانست بعد از مرگ او نه تنها کسى بر آن خانه نگاهى نمى‌کند و به خانواده او سرى نمى‌زند، بلکه وزارت فرهنگ از پرداخت پول آب نیز خوددارى مى‌کند و در نتیجه آب آشامیدنى را به روى خانواده او مى‌بندند! ما نمى‌گوییم مانند کشورهاى دیگر خانه او را موزه کنید تا از تمام دنیا براى تماشاى آن بیایند، لااقل آب آشامیدنى را به روى خانواده او نبندید. شماها که تمام ادعا و افتخارتان این است که تاریخ 2500 ساله دارید، شماها که بر سر رودکى و نظامى گنجه‌اى با این و آن دعوا دارید و مى‌خواهید ثابت کنید که آن‌ها از افتخارات کشور شما هستند، پس چرا آن‌ها را که در اختیار دارید قدر نمى‌دانید؟... راستى شما حتى یک بار یادتان مى‌آید که در تالار فرهنگ از یکى از بزرگان هنر و ادب این کشور تجلیل کرده باشید؟ یا ممکن است بفرمایید چرا هیچ وقت این کار را انجام نداده‌اید؟ حتماً این جزو برنامه‌هاى کار شما نیست و شما که براى ورود فلان وابسته فرهنگى چندین ده هزار تومان براى یک شب پذیرایى خرج مى‌کنید، بهار و دهخدا و صادق هدایت شما از آن‌ها کمترند؟ یک بار هم از اینها نامى ببرید، جشنى ترتیب بدهید...»[6]
درگذشت دکتر امیراعلم
دکتر امیرخان امیراعلم در 85 سالگى در بیمارستان پارس درگذشت.
دکتر اعلم پزشک مخصوص احمد شاه قاجار، دایرکننده جمعیت خیریه ملى شیر و خورشید سرخ (1302 ش) و پزشک مخصوص رضاشاه (1304 ش) بود. وی به نمایندگى از طرف دولت ایران در کنفرانس‌هاى پزشکى خارج شرکت مى‌کرد و در کنفرانس بهداشت بین‌المللى، بندر بوشهر را به‌عنوان بندر صحى رسمى ایران شناساند. در دومین دوره قانون‌گذارى، نماینده مجلس از تهران بود و در دوره چهارم، به نمایندگى مشهد انتخاب شد. او در دوره‌هاى پنجم، هفتم، هشتم و نهم هم نماینده مجلس شوراى ملى بود و قانون آبله‌کوبى را از مجلس گذراند. دکتر اعلم در نخستین دوره مجلس سنا به سمت سناتور انتصابى انتخاب شد. وی در سال 1338 ش به عضویت شوراى عالى فرهنگ درآمد و در همان سال به وزارت فواید عامه و سپس وزارت فرهنگ و وزارت بهدارى منصوب شد.[7]
[1]ـ روزنامه اطلاعات ـ ش 10484 ـ 2/2/1340 ـ ص 17.
[2]ـ همان.
[3]ـ روزنامه مهر ایران ـ ش 1327 ـ 3/2/1340 ـ ص2.
[4]ـ روزنامه اطلاعات ـ ش 10484 ـ 2/2/1340 ـ ص 20.
[5]ـ روزنامه کیهان ـ ش 5337 ـ 2/2/1340 ـ ص7.
[6]ـ روزنامه اراده آذربایجان ـ ش 399 ـ 2/2/1340 ـ ص4.
[7]ـ روزنامه کیهان ـ ش 5337 ـ 2/2/1340 ـ ص 16 .
