یکشنبه 23 مهر 1340 / 4 جمادى الاول 1381 / 15 اکتبر 1961
5 بازدید
بازدید نخست‌وزیر از تأسیسات انبار نفت ری
ساعت 11 صبح امروز على امینى - نخست‌وزیر - ضمن بازدید از تأسیسات انبار نفت رى گواهى‌نامه‌هاى فارغ‌التحصیلى کارگران شرکت نفت را توزیع کرد. نخست‌وزیر در سخنرانى خود در این بازدید گفت: در این دولت یک قدرى صراحت لهجه به خرج داده مى‌شود، ببینید چه گرفتاری‌هایى فراهم شده است. شما بیایید ببینید ناراضی‌هاى مملکت چه کسانى هستند. یک عده که از ما پست مى‌خواهند. یعنى اگر ما فلان پست را به فلان کس بدهیم، مى‌گوید: اختیار دارید. قربان، من با شما مخالف نیستم. تمام ناراضی‌هاى این مملکت از طرف دو هزار نفر بیشتر نیست. آنها هم از ما وزارت مى‌خواهند.
به نظر على امینى، پول‌هاى این مملکت در اثر بى‌ایمانى نفله شد. به گفته وى: ما نتوانسته‌ایم در کارمندان دولت، ایمان به وجود آوریم و آنها را معتقد سازیم که باید قدرى فداکارى به خرج دهند. متأسفانه کارمندان دولت به بى‌ایمانى مبتلا شده‌اند.
نخست‌وزیر در پایان سخنرانى‌اش گفت: من باز هم در اجتماعات شرکت مى‌کنم و با مردم حرف مى‌زنم. مخالفان مى‌خواهند نگذارند من این کار را بکنم، براى اینکه مردم روشن شوند محال است من پرحرفى را ول کنم.[i]
عدم هماهنگی دستگاه‌هاى دولتی از نگاه نخست‌وزیر
ساعت 5/6 بعدازظهر امروز، سندیکاى صنایع و معادن کشور با حضور نخست‌وزیر افتتاح گردید. در این برنامه، پیش از على امینى - نخست‌وزیر - حسن کورس درباره تاریخچه صنعت ایران سخن گفت و اظهار داشت: اگر دولت‌ها مى‌خواهند کارخانه ایجاد کنند، باید جوانب موضوع را کاملاً مطالعه کنند و حداقل با صاحبان کارخانه‌هاى ملى درباره آن مشورت نمایند. چون در سال‌هاى اخیر دولت‌ها بدون توجه به احتیاجات موجود، کارخانه‌هایى تأسیس کرده‌اند که هم باعث رکود و از بین بردن کارخانه‌هاى ملى شده‌اند و هم سرمایه‌هاى هنگفتى در صنایع مشابه سرمایه‌گذارى نموده‌اند و صاحبان صنایع ملى در نتیجه این کار حالا نمى‌توانند بدهی‌هاى خود را بپردازند. این سرمایه مال مردم است. اکنون بیشتر کارخانه‌ها در گرو بانک است. صاحبان صنایع نه مى‌توانند دیون خود را بپردازند و نه حتى مزد کارگر و هزینه روزمره کارخانه را تأمین کنند. همه مقروض‌اند و بدهکار. شنیده مى‌شود که مى‌گویند این کارخانه‌ها براى دولت دردسر شده است و باید از بین برود. ولى اگر مخارج کارخانجات و میزان راندمان آنها را درنظر بگیریم و با درنظر گرفتن میزان وسائل کار و ماشین‌آلات، چگونه مى‌توان این سرمایه‌ها را به هیچ انگاشت. آخر اگر کارخانجات دولتى با سرمایه دولتى تأسیس شده، اقلاً قرضى ندارند و بهره نمى‌دهند. در صورتى که کارخانه‌هاى ملى بدهى دارند و فرع و بهره مى‌دهند و در آخر هم سهام‌داران انتظار منافع دارند. سیاست اقتصادى ما امروز احتیاج دارد که دیوارهاى گمرک مملکت را بالا ببریم تا از ورود کالاهاى مشابه ولو اینکه نسبت به مصنوعات داخلى ارزان قیمت باشد جلوگیرى به عمل آید.
نخست‌وزیر که پشت میکروفن قرار گرفت، پس از اظهار خوش‌وقتى از تشکیل سندیکاى صنایع و معادن کشور، گفت: آقاى کورس که پدر صنعت جدید ایران و در این کار تجربه دارد و در بحران‌هاى سیاسى و اقتصادى استقامت به خرج داده، توانسته تا حالا روى پاى خود بایستد و حالا مى‌گوید صنایع ما دچار بحران است. این اسباب تأسف است... ولى در پیدایش این مشکلات هم دولت و هم آقایان مقصرند. تقصیر دولت تشویق سرمایه‌گذارى بوده، در صورتى که برنامه منظمى نداشت و بهتر بود در قبال این کار دولت از ورود کالاهاى خارجى جلوگیرى مى‌کرد. در صورتى که هم کارخانه‌ها را افزایش داد و هم واردات را و این محکوم کردن خود اقتصادیات بود. اما خود آقایان، آقایان که بى‌اطلاع نبودند... ولى آنها به این توجه نکردند و خودشان پول‌ها را دادند و کارخانه درست کردند و حساب نکردند تا بالاخره کار به کجا مى‌کشد و همین حالا یک مشت پول‌ها را برده‌اند، ما را با یک مقدار زمین و مستغلات گذاشته‌اند... یک عده از صاحبان کارخانه‌ها پس از تأسیس کارخانه، اطراف آن را خریدند به امید اینکه سود سرشار ببرند. ولى حالا مانده‌اند و دست‌شان به جایى نمى‌رسد. البته این اشخاص باید کفاره اشتباه خود را بدهند.
على امینى با این قول که دولت سعى خواهد کرد با توجه به توانایى خود، مشکلات صاحبان صنایع را حل کند، افزود: بنده از ارباب جراید تقاضا دارم در این کار همکارى نمایند. چون این دیگر به دولت مربوط نیست، بلکه بستگى به اقتصاد و استقلال مملکت دارد. مثلاً وقتى کارگران اعتصاب مى‌کنند، آن را با تیتر درشت مى‌نویسند. در صورتى که اگر کارفرمایى از کارگر شکایت کند، نمى‌نویسند. مگر اینکه پولى بگیرند. ولى چون کارگر فقیر است و نوشتن خواسته‌هاى آن، عوام‌پسندانه است، آن را چاپ مى‌کنند.
نخست‌وزیر در بندهاى پایانى سخنرانى‌اش همچنین گفت: من اعتراف مى‌کنم که در دستگاه‌هاى ما عدم هماهنگى وجود دارد. شاید این براى اولین‌بار باشد که رئیس دولتى به صراحت اعتراف به عدم هماهنگى مى‌کند. ولى باید حقیقت را گفت تا خود مردم و دولت در رفع مشکل و درد برآیند... من باید به عرض آقایان برسانم که در اثر اقدامات ما وضع بازار فعلاً خوب نیست، ولى بدتر از سابق هم نیست. مثل مریضى است که دوره نقاهت را مى‌گذراند و رو به بهبود است و امیدواریم این دوره طولانى نباشد.[ii]
اعتصاب معلمین مدارس حرفهاى
امروز معلمین مدارس حرفهاى، سر کلاس حاضر نشدند. معلمین مدارس حرفهاى مى‌گویند که طبق قانون باید از اشل حقوق مهندسین و کمک‌مهندسین استفاده کنند. ولى با وجود یادآوری‌هاى مکرر، تاکنون وزارت فرهنگ به این حق قانونى آنها ترتیب اثر نداده است و هنوز مطابق اشل سابق آموزگاران و دبیران به آنها حقوق مى‌دهند. این معلمان مى‌گویند: علاوه بر تدریس علمى، ما در کارگاه‌هاى فنى نیز تدریس عملى داریم و با مخاطرات زیاد روبه‌رو هستیم.
معاون فنى وزارت فرهنگ در این مورد گفت: امسال وزارت فرهنگ گرفتاری‌هاى مالى زیادى داشت. با این حال احکام آقایان صادر شده است و اکنون در دست آنها است. اعتراض آنها براى نپرداختن مابه‌التفاوت است. مسلماً پس از تأمین اعتبار مابه‌التفاوت پرداخت خواهد شد.[iii]
سخنان شاپور بختیار خطاب به مأمور سفارت امریکا درباره حضور این حزب در دولت
امروز شاپور بختیار - عضو کمیته اجرایى جبهه ملى - با جان ترنر - مأمور سفارت امریکا در تهران - مذاکره کرد. در یادداشت مربوط به این مذاکره آمده است: بختیار تأیید کرد که پسرعمویش، سرتیپ تیمور بختیار - رئیس سابق سازمان امنیت - در فعالیت‌هاى سیاسى شرکت دارد. وى گفت جبهه ملى در دولتى که به ریاست ژنرال بختیار باشد، شرکت نخواهد کرد. به هر حال جبهه ملى نظر روشنى راجع به سیاست‌شان نسبت به یک چنین دولتى خواهند داشت و اگر به نظر برسد که ژنرال بختیار قادر به عهده‌دار شدن یک نقش مسئولانه است و شواهدى دال بر تلاش دوستانه براى اداره یک دولت مترقى و صادق نشان دهد، جبهه ملى براى خنثى کردن سیاست‌هایش تلاش نخواهد کرد و یا مانع ایجاد نمى‌کند.[iv]
مالیات بانک‌هاى سوئیس از ثروتمندان ایرانى
روزنامه دنیا خبر داده است: «بانک‌هاى سوئیس دریافت مالیات را از ثروتمندان ایرانى آغاز نمودند... بانک‌هاى سوئیس به ثروتمندان ایرانى خاطرنشان ساخته‌اند که وجوه آنها که در حساب جارى موجود است برخلاف بانک‌هاى ایران مورد استفاده واقع نمى‌شود. بلکه بانک به عنوان یک امانت‌دار، حافظ پول است و در سال مبلغ ناچیزى بابت امانت‌دارى دریافت مى‌کند.
روزنامه دنیا همچنین خبر داده است: نزدیک پانصد نفر از سرمایه‌داران ایرانى در بانک‌هاى سوئیس اندوخته دارند و مقدار اندوخته آنها هرچند کاملاً سرى است و به هیچ‌وجه از طرف بانک‌هاى سوئیس فاش نمى‌شود. ولى از قرائن مى‌توان گفت از یکصد هزار تومان تا پنجاه میلیون تومان است. طبق آخرین خبر، به علت اخذ مالیات‌هاى کلان از طرف دولت فدرال سوئیس، از صاحبان حساب جارى، ثروتمندان ایرانى، یکى‌یکى وجوه خود را به بانک‌هاى اتریش و بلژیک انتقال مى‌دهند تا مالیات تصاعدى به سپرده‌هاى آنها تعلق نگیرد.[v]
[i]ـ روزنامه اطلاعات ـ ش 10629 ـ 23/7/1340 ـ ص 20.
[ii]ـ روزنامه مهر ایران ـ ش 1446 ـ 24/7/1340 ـ ص 1 و 2 و 4.
[iii]ـ روزنامه ملیون ـ ش 86 ـ 24/7/1340 ـ ص 4.
[iv]ـ دانشجویان مسلمان پیرو خط امام- اسناد لانه جاسوسى ـ ش 20 ـ ص 137 ـ 138.
[v]ـ روزنامه دنیا ـ ش 664 ـ 23/7/1340 ـ ص 1 و 4.
